Murakami'den İmkansızın Şarkısı - Norwegian Wood

Murakami'nin ilk olarak Tsukuru Tasaki'nin Hac Yılları'nı okumuştum ve kalemini beğenmiştim.
Tsukuru'daki karamsar gri gökyüzü o kitaba aittir diye düşünmüştüm ama İmkansızın Şarkısı'nda da gri bulutlar hiç dağılmadı.

Murakami - İmkansızın Şarkısı

Kitap 1960'lı yılların sonu ve 70'lerin başında geçiyor. Bir aşk hikayesi denilebilir mi bilemiyorum. Yoğun duygular yumağı ve kocaman bir boşluk içerisinde çırpınan insanların hayatı anlamlandırabilme çabasını okudum. Hayatından genç yaşında vazgeçen insanlar ve geride kalanların mücadelesi var yoğunlukla ve yine vazgeçişler…

Kitabı okurken ve okuduktan sonra depresif bir havaya bürünülmesi muhtemel. Okuması kolay ama anlamlandırılması yorucu ve zor bir kitap. Karamsar havaya aldırış etmemek imkansız.

Murakami yazarken nabzınızı yavaşlatıyor sanki. Duygular inip çıkmıyor hep dipte ilerliyorsunuz bu da ruhu yoruyor ama kopamıyorsunuz kişilerden. 'Ölüm yaşamın karşıtı olarak değil parçası olarak vardır' bu düşünceyi kabul etmek her canlı için zordur ama bundan daha gerçek birşey yokkken insan düşünmeyi öteler ya da hep üstüne kalın birşeyler örter. Kitapta bu ruh halinde yüzdürüyor Murakami.

Ve yine Murakami'den şarkı ve kitaplara göndermeler var. İster istemez şarkıyı bulup dinliyorsunuz bilmiyorsanız. Aslında şarkı ile karakterlerle aranıza bir köprü kurduruyor ve karakterleri bir anlamda ete kemiğe büründürüyor sanki. Kitaba ismini veren Norwegian Wood, The Beatles'tan:

Ve Fitzgerald'dan Muhteşem Gatsby. Kitabı okumamıştım ama filmini ucundan seyrettim. Fakat Murakami bana kitabı okutturacak.

İz bırakacak kitaplardan hoşlanıyorsanız okuyun derim. Kafa dağıtmalık değil aman dikkat!