Whiplash'in 3'lüsü: hırs, tutku ve çarpışma

Whiplash, Oscar'a aday olan 3 milyon dolar gibi düşük bir bütçeyle çekilmiş, bağımsız ve etkileyici bir film.

Hırsı damarlarınızda hissetiriyor. Aaa sıradan bu da yaaa dediğiniz anlarda ters köşe yaptırıyor. Film kışkırtıyor, hırslandırıyor ama nefret uyandırmıyor. Birbirini takip etmesine alışık olduğum bu
duygulardan nefretin gelmemesi de afallatıyor…

Filmde coşku üst düzeyde… Hırslı, iddialı ve genç bir davulcunun kendi tabiriyle 'great' olmak için verdiği coşku dolu performanslarını ve 'Stüdyo Orkestrası' şefi ile kapışmasını izlerken etkilenmemek elde değil.

Hırs, hırs, hırs...

Etkileyici bir film

Sivri karakterli şef, Terrence Fletcher'in (J.K. Simmons) öğrencilerine despotça, akılalmaz derecede sert yaklaşımını ağzınız açık olarak izliyorsunuz. 19 yaşındaki yetenekli olduğundan daha hırslı olan baş kahraman Andrew (Miles Teller) ile Fletcher'ın birbirlerine öfke mi yoksa hayranlık mı duyduğundan emin olamadığınız anlar oluyor. Filmin işte burada ağlamalı, burada gülmelisin demesini yani direkt olarak istediğini izleyiciye vermesini çok sevmiyorum genelde. Bu filmde de ne hissetmen gerektiği konusunda ortada kaldığın anlar geliyor ama coşku hep buna eşlik ediyor.

Film 2015 Oscar'larında en iyi film ve en iyi yardımcı erkek oyuncu adayı dalında aday. En iyi film almak için yeterli mi bilemeyeceğim, bana sorulsa ben Interstellar derdim ama benim film aday bile değil :) Neyse canım ben zaten Oscar'lara karşı olan yaklaşımımı daha önce palaştığım şu yazıda belirtmiştim.  Ama Fletcher rolünde oynayan  J.K. Simmons oldukça başarılı bir performans sergiliyor.

Film seyredilmeyi hak eden bir film. Tabii burda bahsetmeden geçilmemesi gereken konu müzikler, yukarıda bahsedilen coşkunun aktarım aracı müzikler…

İyi seyirler, iyi hırslanmalar :)