Temple Grandin, umut verici bir portre |
Otizm hastalığını zeka geriliği gibi bir hastalık olarak düşünüyordum. İnsan bir hastalığı ancak başına geldiğinde ya da ihtimal dahilindeyken merak edip araştırıyor. Hayat zaten kolay değil, durup dururken bir hastalığı araştırmak akla gelmiyor haliyle. Ben de otizm hakkında detaylı bilgiyi tesadüfen izlediğim Temple Grandin filmiyle edinmiş oldum. Üzüntü ve umudu aynı anda yaşadım bu filmle...
Bu hastalığa sahip olan bir bireyde bu hastalığa sahip olmayan bireylerin sahip olduklarından öte yetenekler varmış, mutlu oldum. Bu yetenekler ne kadar güç olsa da doğru yönlendirilirse ortaya bir bilim insanı çıkabiliyormuş, umut doldum.
Keşke herkes farklı davranışlara sahip insanları yargılayıp hasta damgası vurarak bir kenara itmek yerine anlamaya çalışsa, keşke...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder